20 marca 2008 r., w Wielki Czwartek, dzień poświęcony kapłanom i Eucharystii, gwarne przygotowania do radosnych Świąt Zmartwychwstania przerwało poranne bicie dzwonów. Każdego, kto je słyszał, wprawiały w osłupienie, a jeszcze bardziej wiadomość, jaką niosły. Tego dnia nad ranem zmarł ks. prałat Władysław Tarasek, długoletni proboszcz parafii Dobra i budowniczy kościoła. Jak określił to zdarzenie w wygłoszonej homilii ks. Krzysztof Romański, ówczesny wikariusz parafii Dobra, Chrystus przyszedł przez zamknięte drzwi, by zaprosić go na wieczerzę do siebie [1].
Ks. Władysław Tarasek urodził się 8 lutego 1936 r. w Starej Wsi k. Grybowa, jako syn Józefa i Anny Obrzut. Do szkoły podstawowej uczęszczał w rodzinnej miejscowości, później do liceów w Nowym Sączu. Pierwszą jego placówką edukacyjną na poziomie średnim było Liceum Pedagogiczne (1950–1951), które po roku nauki zamienił na I LO im. Jana Długosza. Tam też nie zagrzał miejsca, gdyż znów po roku, w 1952 r. przeniósł się do II Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Konopnickiej. Jak sam podawał wielokrotnie później, te częste zmiany wymusiły na nim władze państwowe, likwidując naukę religii w szkołach [2]. Maturę zdał w 1954 r. w II LO w Nowym Sączu. W latach 1955–1961 studiował teologię i filozofię w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie. Po ukończeniu studiów otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa Karola Pękali 29 czerwca 1961 r. Pracę duszpasterską podjął w następujących parafiach: Zawada k. Dębicy (1961–1963), Nowy Sącz–św. Małgorzaty (1963–1964), Nowy Sącz–Najświętszego Serca Pana Jezusa (1964–1970), ponownie u św. Małgorzaty w Nowym Sączu (1970–1971), Nowy Sącz–św. Kazimierza (1971–1972), Zdziarzec (1972–1976). To były placówki, w których pracował jako wikariusz. W latach 1976–1980 był rektorem kaplicy w Janowcu [3]. W 1980 r. trafił do parafii w Dobrej [4], gdzie piastował urząd proboszcza przez 26, a po przejściu na emeryturę w 2006 r. pozostał w charakterze rezydenta aż do śmierci. W latach 1985–1992 ks. Tarasek, oprócz obowiązków proboszcza w Dobrej, sprawował urząd dziekana dekanatu Tymbark[5]. Za całokształt pracy duszpasterskiej został obdarzony w 1996 r. godnością Kanonika Honorowego Kapituły Kolegiackiej w Nowym Sączu
Jego praca w Dobrej to przede wszystkim budowa nowego kościoła parafialnego. Zadanie to było o tyle trudne, iż władze państwowe nie były mu przychylne. Ks. Tarasek, z wrodzoną zawziętością oraz ogromną pomocą parafian prowadził to dzieło od 1982 r. Wcześniej, od początku swojego pobytu w Dobrej, starał się o pozwolenie na budowę, które otrzymał 23 czerwca 1981 r. W 1989 r. świątynia została oddana do użytku wiernych, a dwa lata później poświęcona Matce Bożej Szkaplerznej, której kult szerzył się na tym terenie od wieków, a którą ks. Władysław tak bardzo ukochał. Jako proboszcz, bardzo o ten kult dbał. Wystarał się u biskupa tarnowskiego, aby zmienić wezwanie parafii właśnie na Matkę Bożą Szkaplerzną. Nowy kościół od początku nazywał sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej, choć faktyczne podniesienie go do tej rangi nastąpiło dopiero 5 lat po jego śmierci, 28 października 2013 r. [6]. Jednakże, ze względu na prastary kult oraz ogłoszony maryjnym rok 1954, kościół w Dobrej miał roczny przywilej noszenia tytułu sanktuarium [7]. Chodziło co prawda o zabytkowy kościół pw. św. Szymona i Judy Tadeusza – jedyny dobrzański w 1954 r., ale ksiądz Tarasek pewnie potraktował to rozporządzenie biskupa Jana Strepy jako podstawę do swojego nazewnictwa. Do dzieł materialnych pozostawionych przez księdza Taraska, zaliczyć należy na pewno rozbudowę plebanii oraz powiększenie i uporządkowanie cmentarza parafialnego i jego ogrodzenie murem.
Praca duszpasterska księdza Władysława Taraska opierała się głównie o dbałość o dzieci i młodzież, szczególnie o angażowanie ich w życie Kościoła. Troskę tą przejawiał już jako wikariusz sądeckich parafii. Mając na uwadze ich wychowanie i kształcenie, oddał z dóbr parafialnych w Dobrej działkę, celem wybudowania nowej szkoły, gdyż poprzednia była zbyt mała. Niestety nie dane mu było doczekać oddania do użytku tego budynku. Uroczystość poświęcenia miała miejsce 14 października 2008 r., pół roku po śmierci fundatora. Ksiądz Władysław z własnych pieniędzy dotował także obiady dla dzieci i młodzieży z biedniejszych rodzin. Ksiądz Tarasek dbał również o powołania kapłańskie – w okresie jego proboszczowania w Dobrej wychowało się dziesięciu kapłanów i cztery siostry zakonne [8].
Ksiądz Władysław Tarasek położył również spore zasługi dla lokalnej historii. Zgromadził wiele cennych materiałów dotyczących zwłaszcza rodu Małachowskich i ich działalności w Dobrej, a także działalności Legionów Józefa Piłsudskiego. Opublikował szereg artykułów historycznych, głównie na łamach „Rocznika Sądeckiego”. Od 2000 r. należał do jego Komitetu Redakcyjnego, który za jego przyczyną spotykał się m. in. na plebanii w Dobrej.
Ksiądz Władysław Tarasek położył również spore zasługi dla lokalnej historii. Zgromadził wiele cennych materiałów dotyczących zwłaszcza rodu Małachowskich i ich działalności w Dobrej, a także działalności Legionów Józefa Piłsudskiego. Opublikował szereg artykułów historycznych, głównie na łamach „Rocznika Sądeckiego”. Od 2000 r. należał do jego Komitetu Redakcyjnego, który za jego przyczyną spotykał się m. in. na plebanii w Dobrej.
Ksiądz Tarasek spoczywa na dobrzańskim cmentarzu. W swoim testamencie wyraził taką właśnie wolę, przez co pokazał szczególne związanie z naszą parafią – chciał pozostać tu również po śmierci. W pamięci Dobrzan jednak wciąż żyje – wszyscy pamiętają jego gospodarność i dobry zarząd parafią. Jego pogrzeb, któremu przewodniczył w Poniedziałek Wielkanocny 2008 r. bp Wiesław Lechowicz, był wielką manifestacją szacunku i wdzięczności dla byłego proboszcza, niestrudzonego kapłana, duszpasterza i spowiednika, ale także wspaniałego człowieka, który potrafił wysłuchać i zawsze pomógł dobrym słowem. Parafianie zaś odpłacali mu pomocą przy budowie kościoła i przy późniejszych pracach, zwłaszcza upiększających świątynię i teren wokół niej.
Cechą rozpoznawczą ks. Władysława Taraska był upór w realizacji powierzonych zadań. Sam wielokrotnie powtarzał, że gdyby nie był uparty, nie doszedłby do kapłaństwa [9]. Całym sobą angażował się w pracę duszpasterską, ale także i budowlaną. Był przykładem księdza, który naprawdę wierzył w Boga (…), pobożnie i gorliwie odprawiającym Msze Święte 10]. Kto go nie znał, mógł powiedzieć, że miał trudny charakter. Owszem, miał. Ale po bliższym poznaniu dało się odczuć, że wynika to z troski o parafię, o Kościół, o ludzi. Z czasem ciężkość charakteru przekuta została w pozytywną cechę wielkiego zaangażowania w to, co zostało mu powierzone.
Dorobek pisarski ks. Władysława Taraska, zebrany przez Marcina Kaletkę:
- Ty Któraś w Dobrej tron obrała… (słowa pieśni), Nowy Sącz 1993.
- Klucz dobrski, a próba realizacji w nim Konstytucji 3 Maja, „Rocznik Sądecki”, Tom XXIX, 2001, ss. 57-72.
- O. Władysław Augustynek TJ (7 VII 1915 – 12 XII 1997), „Rocznik Sądecki”, Tom XXIX, 2001, ss. 356-357.
- Szkoła „Strzelca” w Stroży w 1913 roku, „Rocznik Sądecki”, Tom XXX, 2002, ss. 42-61.
- Jozef Szymon Wroński. Bazylika Matki Boskiej Bolesnej w Limanowej, kościoł-pomnik Konstytucji 3 Maja, przykład nurtu swojsko narodowego. Limanowa 2001, „Rocznik Sądecki”, Tom XXX, 2002, ss. 308-309.
- Działalność wojskowa Jozefa Piłsudskiego w zachodniej Sądecczyźnie w 1914 roku, „Rocznik Sądecki”, Tom XXXI, 2003, ss. 42-55.
- Ks. Biskup Jozef Gucwa (1923–2004), „Rocznik Sądecki”, Tom XXXIII, 2005, ss. 7-14.
- Ks. Biskup Piotr Bednarczyk (1914–2001), „Rocznik Sądecki”, Tom XXXIV, 2006, ss. 452-455.
- Niepublikowany rękopis własnego życiorysu, Dobra 2006 [maszynopis]
- Kult Matki Bożej Szkaplerznej w Dobrej – Beskid Wyspowy [maszynopis], Dobra 2007.
- Ksiądz Edward Wojtusiak (1905–1983) – duszpasterz i socjolog, „Rocznik Sądecki”, Tom XXXV, ss. 267-277.
- Działalność charytatywna biskupa Karola Pękali, „Rocznik Sądecki”, Tom XXXVI, 2008, ss. 237-256.
Przypisy:
[1] M. Kaletka, Ks. Władysław Tarasek – duszpasterz i regionalista, „Rocznik Sądecki”, t. 38 (2010), s. 17.
[2] Tamże, s. 9 [M. Kaletka powołuje się na niepublikowany rękopis życiorysu, napisany osobiście przez ks. Taraska].
[3] A. Cieślik, Inwentarz archiwum parafii pw. Matki Bożej Szkaplerznej w Dobrej, Kraków 2016, s. 41 [praca magisterska, obroniona w 2016 r. na UPJPII].
[4] M. Kaletka podaje, iż ks. Tarasek miał wcześniej dwukrotnie odmówić objęcia urzędu proboszcza: w 1972 r. w Siedliskach k. Tuchowa, a także w 1977 r. w Chełmcu k. Nowego Sącza. Zob. M. Kaletka, Ks. Władysław Tarasek…, s. 11.
[5] M. Podgórski, Kapłani zmarli w 2008 roku, „Currenda. Pismo Urzędowe Diecezji Tarnowskiej”, 1 (2009), http://www.currenda.diecezja.tarnow.pl/archiwum/2009/01/art-30.php [pobrano: 19 III 2018 r.].
[6] Od jutra w Dobrej będzie sanktuarium, http://limanowa.in/wydarzenia/news;od-jutra-w-dobrej-bedzie-sanktuarium,15552.html, pobrano: 19 III 2018.
[7] W. Tarasek, Kult Matki Bożej Szkaplerznej w Dobrej – Beskid Wyspowy, Dobra 2007, s. 2 [artykuł nieopublikowany, kserokopia w posiadaniu autora].
[8] Z przemówienia ks. dr. Jerzego Smolenia, wygłoszonego podczas pogrzebu ks. W. Taraska, 24 III 2018 r. Cyt. za: M. Kaletka, Ks. Władysław Tarasek…, s. 22. Zob. też: http://www.dobra.diecezja.tarnow.pl/parafia/powolania/ksieza [pobrano: 19 III 2018 r.] i http://www.dobra.diecezja.tarnow.pl/parafia/powolania/siostry [pobrano:19 III 2018 r.].
[9] Z przemówienia ks. dr. Jerzego Smolenia, wygłoszonego podczas pogrzebu ks. W. Taraska, 24 III 2018 r. Cyt. za: M. Kaletka, Ks. Władysław Tarasek…, s. 22.
[10] Tamże.
Oprac. A. Cieślik
